Over mij

Met als basisopleiding, bachelor in de ergotherapie, werkte ik jaren in de sociale sector,

voornamelijk bij jongeren met een problematische thuissituatie en leermoeilijkheden.

Eigenwaarde en zelfvertrouwen waren bij deze jongeren vaak zoek.

Het kunnen geloven in zichzelf, opkomen voor zichzelf, het kunnen kiezen om uit de negatieve

spiraal te stappen en te gaan voor eigen positieve verlangens, waren de thema’s die ons bezig hielden.

Met deze werk- en ook levenservaringen werkte ik vervolgens in een home voor volwassenen,

waar ik de warme hartenkracht van mensen met een mentale beperking leerde kennen.

Dit boeide me enorm.

Ik verdiepte me verder in vereenvoudigde en non-verbale communicatiemogelijkheden en schoolde me bij in Socratische gesprekken, waarbij met open vragen en enkel met eigen weten van de betrokkenen het gesprek wordt gevoerd.

In de communicatie via het creatief werk, ontdekte ik dat mensen helemaal openbloeien als hun eigen scheppend vermogen wordt aangesproken. Vandaaruit werd ik gevraagd een creatief atelier over te nemen in het bijzonder secundair onderwijs. Ook hier merkte ik dat jongeren bij hun kracht en eigenwaarde kwamen door kunstzinnig werk.  Ik wou de processen beter begrijpen om ze doelbewuster te kunnen inzetten.

Op 54-jarige leeftijd begon ik aan de antroposofische opleiding ‘Kunstzinnige therapie’ bij de Kleine Johannes, te Berchem.

Deze opleiding is erkend door de Medische Sectie van de Vrije Hogeschool voor Geesteswetenschappen te Dornach, Zwitserland.

Ik had de bedoeling om deze slechts een jaar te volgen, maar het werd een passie en ik werkte het ganse traject van vijf jaar opleiding af.

Ik werk nu op school volledig als kunstzinnig therapeut, omdat er werkelijk nieuwe deuren opengaan.

Elke dag nog ben ik blij verrast hoe de inzet van kunstzinnige activiteiten mensen hoop en toekomstperspectief geeft.

Daarom startte ik een kleine praktijk bij mij thuis, waarin ruimte is om individueel of in kleine groepen aan de slag te gaan.

Ik vind het fijn om vastgelopen processen opnieuw in beweging te helpen brengen.

Elke struikelblok is een kans tot groei. Je kan daar ja of nee tegen zeggen. Een nee is pijnlijk, want je blijft er telkens tegen aan stoten.

Een ja, geeft je adem, maakt je positief en brengt je met kleine stapjes op het pad dat je te bewandelen hebt … jouw pad.

Toch is juist die stap zetten, de moeilijkste.

Eenmaal die stap gezet, loop ik graag een eindje met je mee.

Nes.